Πάνε 15+ χρόνια από τότε που βρισκόμασταν στην αίθουσα του σχολείου για να ανταλλάξουμε δίσκους (σιντί) και κασσέτες. Και τα τρεξίματα σε κοντινές -και όχι μόνο- πόλεις για συναυλίες. Θυμάμαι το φεστιβάλ στο χωριό Τυχερό του Έβρου κάπου στο 1997: νομίζω ότι σε εκείνο το λάιβ πήραμε μια τελευταία δόση της αγνότητας και αθωότητας μιας ολόκληρης εποχής. Από το γεγονός ότο βρισκόμασταν στη μέση του πουθενά, το ξύλο μεταξύ πάνκηδων και μεταλλάδων, το λάιβ των Deus Ex Machina και οι Panx Romana που τόσα χρόνια μετά θυμάμαι ακόμα το πως ένιωθα όταν τους έβλεπα, η συζήτηση μετά με τον Frank, η οδυνηρή διαπίστωση ότι πρέπει να περιμένουμε μέχρι το πρωί για το επόμενο τρένο, ο υπνος στο παγκάκι της εισόδου μιας εκκλησίας στη μέση του πουθενά [πρωταγωνιστές σε θρίλερ], το ροχαλητό μου που κρατούσε ξύπνιο τον Θωμά, το κατουρημα στον φράχτη της εκκλησίας που μας έκανε να γελάμε, τα κουνούπια που μας έφαγαν ζωντανούς.
Η μεταλυκειακή φάση φέρνει αποστάσεις, βρισκόμαστε για μερικές συναυλίες σε Ξάνθη και Θεσσαλονίκη. Και μετά χανόμαστε. Ο Θωμάς κάνει εκπομπές στον ιστορικό Ρόδον FM στις Σέρρες και το ραδιόφωνο είναι αυτή τη φορά ο συνδετικός κρίκος. Βρισκόμαστε τυχαία κάπου στο 2006-07 και ξεκινάει εκπομπές στην Ξάνθη παρόλο που μένει στην Κομοτηνή. Έχει τύχει να έρθει για εκπομπή παρόλο που χιονίζει, να έχει πέσει το ρεύμα στο ραδιόφωνο και να αναγκάζεται να γυρίσει πίσω. Χωρίς γκρίνια.
Η μεταλυκειακή φάση φέρνει αποστάσεις, βρισκόμαστε για μερικές συναυλίες σε Ξάνθη και Θεσσαλονίκη. Και μετά χανόμαστε. Ο Θωμάς κάνει εκπομπές στον ιστορικό Ρόδον FM στις Σέρρες και το ραδιόφωνο είναι αυτή τη φορά ο συνδετικός κρίκος. Βρισκόμαστε τυχαία κάπου στο 2006-07 και ξεκινάει εκπομπές στην Ξάνθη παρόλο που μένει στην Κομοτηνή. Έχει τύχει να έρθει για εκπομπή παρόλο που χιονίζει, να έχει πέσει το ρεύμα στο ραδιόφωνο και να αναγκάζεται να γυρίσει πίσω. Χωρίς γκρίνια.
Όπως λέει και ο ιδιος: Για την καύλα ρε μαλάκα.
[σε ενεστώτα χρόνο, ο Θωμάς συμπαρουσιάζει με τον Last Gamuzao μια από τις πιο ενδιαφέρουσες εκπομπές που μπορεί να βρείτε: Μέσα Στη Βρωμιά.]
Ακολουθούν τα 10+1 αγαπημένα του άλμπουμ με αντίστροφη σειρά και σχόλιο από τον ίδιο.
###
09. Grimes : Visions ( 4AD / Arbutus ) { Ενα σαχλό vintage Μουνάκι , υπνωτικά beats & φωνητικά}
08. Karriem Riggins : Alone together ( Stones Throw ) {. . το φάντασμα του J DILLA , παραγωγη απο αλλου}
07. Swans : The Seer ( Young God ) {κάθαρση, ενας στιχος που λέει
06. Flying Lotus : Until the quiet comes ( warp ) {..η ηρεμια που ποτέ δεν έρχεται }
05. Death Grips :The money store / No Love deep web ( Epic / Self realeased ) {και μόνο για το κομμάτι, άλλος άνθρωπος)
04. Converge : All we Love we leave behind ( Epitaph ) { hardcore με καρδιά }
03. GEOFF BARROW projects :
I . Quakers ( stones throw ) {ο πιο Fucked up δίσκος της χρονιάς,αγάπη για τους Public Enemy και Madlib)
II . DROKK: Music Inspired by Mega City μαζί με τον Ben Salisbuty ( Invada ) {To comic τα σπάει , οποτε βρεθηκε και το OST του}
III. BEAK > : >> ( Invada ) {..τρελαίνομαι για Can , οπότε ο δίσκος των Beak ειναι λυτρωτικός , καύλ}
02. The Evens : The Odds ( Dischord ){ ο Ιan Mackay είναι ο μουσικός μου ήρωας, minor threat, Fugazi, ακόμα και να έκλανε στον δίσκο θα ήταν ψηλά)
01 FIONA APPLE : THE IDLER WHEEL . . . (Epic ) {αν δεν νοιώσεις κάτι ακούγοντας το, δεν θα νοιώσεις ούτε εμένα, Λύτρωση σε όλους τους τομείς}
+1 (ΤΑΦ: ΜΟΝΟ ΧΡΩΜΑ ) {για μια καινούρια αρχή . . το τέλειο Soundtrack }
