Επεξηγηματικά. Αντί προλόγου. Μετά από καιρό.

Σχεδόν ένας χρόνος πάει από το ποστ για τους Radiohead. Με βάση το συναίσθημα -μια κατάθεση ψυχής θα μπορούσα να πω σε μια έξαρση κλισέ και παπαρολογίας- μια ματιά στους λόγους για τους οποίους οι Radiohead είναι ό,τι καλύτερο και σπουδαιότερο τωρινό είχαν την τύχη να ακούσουν τα δικά μου αυτιά. Όχι ότι δεν γουστάρισαν με χιλιάδες άλλα ακούσματα, μα να: δεν συγκρίνονται οι Ραδιοκέφαλοι με τίποτα άλλο. Είχα υποσχεθεί τότε ένα ποστ το οποίο θα ξεριζώσει όσο συναίσθημα μπορεί για να καταφέρει να κοιτάξει από το εγωιστικό πρίσμα με κάπως αντικειμενικότερη και καθαρότερη οπτική γωνία. Οι σκέψεις ήταν εκεί, ο χρόνος και η διάθεση όχι. 

Φτάνει όμως η χρονιά στο τέλος της και η Inner Voyage δεν ετοιμάζει εκπομπή με Best οf 2011. Πολλοί έχουν ήδη τις λίστες τους έτοιμες, εγώ δεν σκοπεύω. Δεν θεωρώ ότι υπάρχει μια σοβαρή 25άδα από άλμπουμ τα οποία ακούγονται "νεράκι" που λένε στο χωριό μου. Που καταβροχθίζονται-καταπίνονται ξανά και ξανά με μανία. Που μέχρι το τελευταίο χαίρεσαι να το έχεις στη λίστα σου. Οπότε ο ψυχαναγκασμός των best of λιστών έχει καθαρά ψυχολογικό λόγο υπαρξης. Να κάνεις έναν απολογισμό της χρονιάς. Αυτό μου συνέβη και πέρυσι, νίκησε όμως η ραδιοφωνική μανία και ο ενθουσιασμός της διαδικασίας αυτής. Φέτος όμως αυτό το ψυχολογικό κουραδάκι δεν υπάρχει. Κατέφυγα σε άλλες λύσεις. Άκουσα πολλά αγαπημένα άλμπουμ. Το σπαρακτικό Hospice των Antlers, το περσινό όργιο του The Boy, την Ποπ των Κορε Ύδρο - μεταξύ άλλων. Και που καταλήγει όλο αυτό; Στους Radiohead. Πράγμα που μας φέρνει στην αρχή του ποστ.

Ήρθε η ώρα για εκείνο το ρημαδοπόστ της ρημαδολογικής. Το ποστ που θα αντικειμενικοποιήσει την υποκειμενικότητα μου. Και βάζω αυτό το ποστ σαν πρόλογο γιατί με πιάνει ένας άλλος ψυχαναγκασμός και στα θεματικά ποστ/άρθρα δεν θέλω να έχω περιστασιακό πρόλογο. Θέλω να μην φθείρονται στο χρόνο. Να στέκουν μόνα τους, χωρίς επεξηγήσεις. Αυτό.

Πι.Ες: Φέτος ήταν χρονιά μετακόμισης, η βάση πλέον είναι η Θεσσαλονίκη. Όλη η διαδικασία μεταφοράς δεν είναι ότι απλούστερο, οπότε το μισό σκέλος της εκπομπής στην οποία ανήκει αυτό το βλογ (Κυριακες 8-10 στον Paranoise) δεν πραγματοποιήθηκε λόγω συνθηκών. Από Γενάρη επιστρέφουμε πλήρως όμως. Με ίντερνετ και αού. Κυριακές Paranoiseάρουμε και Τετάρτες εκπέμπουμε 10-12 στον UpnLoud. Το ραδιόφωνο παραμένει αγαπημένη ασχολία, όσο αντέχουμε και προλαβαίνουμε.
Πι.Ες2: Δεν γράφτηκε πουθενά (το facebook είναι πουθενά..) και είναι μεγάλο φάουλ. Το logo της εκπομπής είναι από την αρχή ως το τέλος δημιούργημα του Miki Zoltan. Τα σπάει, ε;