Inner prologue

    Τελευταία φορά τα είχαμε πει τέλη Ιουνίου. Είχε σκάσει η είδηση για τους GY!BE και δεν μπορούσε να μείνει ασχολίαστη. Δεν ήταν το μόνο νέο όμως. Δεν είπαμε καθόλου για το Primavera Sound.. καλά θυμάμαι. Το σκεφτόμουν μέσα στο καλοκαίρι. Τι να πω δηλαδή; Πόσο ωραία πέρασα; Μπα. Ποια live με τρέλαναν περισσότερο; Beak>, Antlers, Pavement. Χωρίς σχόλια. Ειδικά οι πρώτοι. Τρέλα.




    Αλλά η κατακλείδα είναι άλλη για μένα: When it comes to live shows, run. Run fast, run far. Ειλικρινά τώρα. Είναι θέμα συνέπειας (όχι μόνο ώρας), είναι θέμα ποιότητας (όχι μόνο ήχου), είναι θέμα σεβασμού (όχι μόνο του εαυτού σου). Τόσο απλά. Πάμε παρακάτω.
    Όταν μπαίνει ο Οκτώμβρης, κάνει κρύο, έχει να βγάλει ήλιο τρεις μέρες και είσαι άρρωστος, μπορείς να πεις "καλό χειμώνα"; Φαντάζομαι πως ναι. Καλό χειμώνα folks. Και αφού ειπώθηκε κι αυτό, ας πούμε τα σχέδια για φέτος.
    Νέα στέγη για την εκπομπή Inner Voyage φέτος, τρίτο σπίτι σε 4 χρόνια. Ξεκίνημα λοιπόν, στον Paranoise Radio. Κι αν μερικοί λένε "καλησπέρα από την ζεστασιά του στούντιο", μπορούν να φάνε τη σκόνη μου γιατί θα κάνω εκπομπή από το σπίτι μου. Αλητεία, ε; Καλή αρχή στον καλό χειμώνα λοιπόν.
     Κλείσιμο στο σύντομο ποστ. Με τι άλλο; Ένα κομμάτι που θα μπορούσα να έχω ακούσει ζωντανά στο Primavera, αλλά εκείνη την ώρα ήμουνα στην κεντρική σκηνή βλέποντας τους Pavement και προφανώς οι Sleigh Bells δεν είχαν καμιά τύχη. Το κομμάτι πάντως είναι σούπερ, τελείως catchy, μια -για μένα- ξεχωριστή στιγμή ποπ μαγείας. Enjoy και τα λέμε -όσοι πιστοί- αύριο το μεσημέρι στον Paranoise Radio 16:oo-18:oo. Τσίου.