Βλογ εκπομπής. Απόψεις, κρίσεις, τέτοια πράματα. Δεν θα καταθέσω και καταστατικό στο ειρηνοδικείο. Τα ποστ θα είναι μικρά ή μεγάλα, φρέσκα ή ντυμένα με αναμνήσεις, επιθετικά και φλούφλικα, ειρωνικά και κυνικά. Οκ, το φλούφλικα βγάλτο.

Όπως και να 'χει όμως, ο κόσμος συνηθίζει να γράφει αυτό που έχει στο μυαλό του. Κι εμένα στο μυαλό μου είναι η μπάντα που είδα μαζί με περίπου 40 ακόμα τυχερούς (κλισέ) χθες το βράδυ στην Παλιά Νομική της Κομοτηνής. Δύο μπάντες -που απόψε παίζουν σε ένα μπαρ στην Κωνσταντινούπολη- έβαλαν τελευταία στιγμή στο πρόγραμμα τους αυτό το live απλά επειδή μπορούσαν. Τους Afformance δεν έκατσα να τους δω λόγω ανωτέρας βίας. Οι Nechayevschina όμως δεν χανόντουσαν. Μπορείς να πεις για τον τυπά αριστερά (Δημήτρης) που είχε μπροστά του μία σκάλα από πεντάλ. Αμείλικτος. Σε αντίθεση με τον τυπά δεξιά (Σταμάτης). Πιο συναισθηματικός (μάλλον), πιο αγαπημένος με την κιθάρα του (σίγουρα). Και τον Μπατιστούτα στο μπάσο (Bassistuta-Βασίλης) με τον βρώμικο ήχο του και τα υπέροχα ξεσπάσματα. Και φυσικά τον ντράμερ (Γιάννης) που βάζεις στοίχημα ακόμα και με απόδοση μόνο 1,05 ότι είναι πάνκης αλλά σου τη σκάει και πάει σε πιο εκλεπτυσμένα πράγματα (new wave).

Αλλά ξέρετε κάτι; Αυτά τα έγραψα για να τα απορρίψω. Δεν έχουν σημασία. Σημασία έχει το γεγονός ότι όταν αυτοί οι τέσσερις τύποι έπαιζαν χθες μαζί πάνω σε μία κρύα σκηνή, δεν γούσταρα επειδή έκρινα ότι βλέπω κάτι αντικειμενικά καλό. Αν το δεις αντικειμενικά, το να μιλάς για αντικειμενικότητα είναι λίγο μαλακία! The point is, τα παληκάρια παίζουν μουσική και σου δημιουργούν συναισθήματα διαολεμένα, ξεσπούν και ξεσπάς και αυτό είναι κάτι τόσο πρωτόγονο που υπήρχε πριν τον γραπτό λόγο και κάθε προσπάθεια να το αποτυπώσεις καταλήγει σε ένα χαρτί πεταμένο στο καλάθι και αυτό μπορεί να γέννησε το μπάσκετ πριν πολλά χρόνια αλλά τώρα και μπάσκετ υπάρχει και υπολογιστές υπάρχουν και το σκηνικό πετάω-χαρτιά-στον-κάδο-και-δείχνω-απελπισμένος χάθηκε και σιγά μην κάθομαι να σβήνω και να ξαναγράφω πάνω σε ένα πληκτρολόγιο. Αυτό ήθελα να πω.

Δεν μιλήσαμε για τον ήχο τους όμως. Και τι να πούμε δηλαδή; Ταμπελοφιλοσοφίες; Ε όχι. Μία ζωντανή εκτέλεση και μία στουντιακή του κομματιού από το ομώνυμο EP τους.

Nechayevschina - Stoner City Dub (Live @ Praise The Fuzz)
Nechayevschina - Yeniçeri (από το ομώνυμο EP)


Πρώτο ποστ, χωρίς πρόλογο. Θα τα πούμε (και θα τα λέμε) σύντομα.

Καλημέρα, καλησπέρα και -σε περίπτωση που δεν σας δω- καλό σας βράδυ.